Chrzest

Sakrament chrztu Świętego udzielany jest w naszej parafii w pierwszą i trzecią niedzielę miesiąca na Mszy Świętej o godz. 13:00. W wyjątkowych sytuacjach może być udzielany w inne niedziele, bądź dni tygodnia.
Jeśli dziecko jest z innej parafii rodzice winni przynieść pisemną zgodę swego proboszcza na udzielenie sakramentu chrztu świętego w naszej parafii – Parafii Narodzenia Pańskiego w Błoniu.

 

  1. Dokumenty potrzebne do spisania aktu chrztu:
    • akt urodzenia dziecka;
    • świadectwo ślubu kościelnego rodziców;
    • zaświadczenie z parafii zamieszkania, że dana osoba może pełnić funkcję matki lub ojca chrzestnego;
    • dane chrzestnych (imię i nazwisko, wiek, wyznanie, adres zamieszkania).
  2. Chrzestni.
    Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

    • jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu;
    • ukończył 16 lat;
    • jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
    • jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej.
    • nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.
  3. Rzeczy potrzebne do chrztu:
    • gromnica
    • biała szatka
  4. Czas zgłoszenia.
    Zwykle najpóźniej na 2 tygodnie przed chrztem. Koniecznie jednak skontaktuj się z kancelarią parafialną i dopytaj o szczegóły.
  5. Celebracja.
    Znaczenie i łaska sakramentu chrztu ukazują się jasno w obrzędach jego celebracji. Uczestnicząc w nich z uwagą, śledząc czynności i słowa tej celebracji, wierni są wprowadzani w całe bogactwo tego, co ten sakrament oznacza i co urzeczywistnia w każdym ochrzczonym.
    Odnowiony obrzęd chrztu dzieci składa się z trzech zasadniczych części, w których bez trudu można dostrzec strukturę dialogu Boga z człowiekiem. Bóg działając poprzez Kościół, wyzwala nowo narodzonego człowieka spod mocy zła, i obdarzając go nowym życiem zmartwychwstałego Chrystusa, wprowadza do społeczności swego ludu: nowo narodzony wychodzi na spotkanie Boga w społeczności Kościoła i nawiązuje z Bogiem łączność, która ma się wzmocnić i rozwinąć w wypróbowaną przyjaźń w dalszym świadomym i dojrzałym życiu chrześcijańskim.
    Chrzest jest nawiązaniem wspólnoty z Ojcem przez Chrystusa w Duchu Świętym w społeczności Kościoła oraz wejściem na drogę, która ma człowieka doprowadzić do wiecznego życia z Bogiem w społeczności zbawionych.
    Wskażemy teraz na główne części liturgii tego sakramentu.

I. OBRZĘD PRZYJĘCIA DZIECKA
A. Celebrans zwraca się z pytaniem do rodziców o wybrane imię dziecka.
– Podczas chrztu imię Pańskie uświęca człowieka i chrześcijanin otrzymuje swoje imię w Kościele. Może to być imię Świętego, to znaczy ucznia Chrystusa, którego życie było przykładną wiernością swemu Panu. Święty patron jest wzorem miłości i zapewnia wstawiennictwo u Boga. Rodzice, chrzestni i proboszcz powinni troszczyć się, by nie nadawać dziecku imienia obcego duchowi chrześcijańskiemu.
– Bóg wzywa każdego po imieniu. Imię każdego człowieka jest święte. Imię jest ikoną osoby. Domaga się szacunku ze względu na godność tego, kto je nosi.
– Otrzymane imię pozostaje na zawsze. W Królestwie niebieskim zajaśnieje w pełnym blasku tajemniczy i niepowtarzalny charakter każdej osoby naznaczonej Bożym imieniem. „Zwycięzcy dam (…) biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe, którego nikt nie zna oprócz tego, kto [je] otrzymuje” (Ap 2,17). „A oto Baranek stojący na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące, mające imię Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach” (Ap 14,1).
– Następne pytanie dotyczy woli rodziców ochrzczenia dziecka oraz podjęcie obowiązku wychowania dziecka w wierze. Chrzestni wyrażają wolę pomagania rodzicom w trudzie wychowania.
B. Celebrans wypowiada słowa przyjęcia dziecka do wspólnoty chrześcijańskiej oraz w imieniu tej wspólnoty czyni znak krzyża.
– Znak krzyża na początku celebracji wyciska pieczęć Chrystusa na tym, który ma do Niego należeć i oznacza łaskę Odkupienia, jaką Chrystus nabył dla nas przez swój Krzyż.
II. LITURGIA SŁOWA
Liturgia Słowa nie tylko objaśnia istotne gesty związane z liturgią sakramentu, lecz ma na celu pogłębienie wiary zgromadzonej wspólnoty, która ma przyjąć do swego grona nowego członka. Przede wszystkim rodzice i chrzestni mają sobie uświadomić, że chrzest, o który proszą dla swych dzieci, nie jest gestem zwyczajowym, ale włączeniem w tajemnicę Chrystusa i Kościoła.
A. Głoszenie Słowa Bożego.
– Słowo Boże oświeca zgromadzenie prawdą objawioną i pobudza ich do udzielania odpowiedzi wiary, nieodłącznej od chrztu. Chrzest jest bowiem w szczególny sposób „sakramentem wiary”, ponieważ jest sakramentalnym wejściem człowieka w życie wiary.
B. Po słuchaniu Słowa Bożego następuje modlitwa powszechna, którą kończy krótka Litania do Wszystkich Świętych.
– Kościół wzywa wstawiennictwa Świętych w tak ważnej okoliczności swego życia, wyznając swą łączność z tymi, którzy przez współpracę z łaską Bożą w pełni urzeczywistnili swe powołanie chrześcijańskie.
C. Po zakończeniu wezwań do Świętych następuje modlitwa z egzorcyzmem i włożenie ręki.
– Modlitwa z egzorcyzmem jest pokornym błaganiem Boga, aby uwolnił dzieci od grzechu pierworodnego i dał im udział w decydującym zwycięstwem zmartwychwstałego Chrystusa nad szatanem.
D. Po modlitwie z egzorcyzmem kapłan kładzie w milczeniu rękę na dziecku.
– Gest ten oznacza przyjęcie dziecka pod opiekę i wpływ Kościoła, w którym moc Zbawiciela będzie go chronić i umacniać.
III. OBRZĘD CHRZTU
A. Obrzęd poświęcenia wody.
– Woda chrzcielna zostaje poświęcona przez modlitwę epikletyczną (albo podczas obrzędów chrztu, albo w czasie Wigilii Paschalnej). Kościół prosi Boga, by przez swojego Syna i mocą Ducha Świętego zstąpił na tę wodę, aby ci, którzy zostaną w niej ochrzczeni, „narodzili się z wody i z Ducha” (13,5).
– Po poświęceniu wody celebrans zwraca się do rodziców i chrzestnych, przypominając im obowiązek wychowania dzieci w wierze Kościoła. Stąd tak ważne jest życie wiary samych rodziców i chrzestnych.
B. Chrzest w sensie ścisłym.
– Oznacza on i urzeczywistnia śmierć dla grzechu i wejście w życie Trójcy Świętej przez upodobnienie do Misterium Paschalnego Chrystusa. W sposób najbardziej znaczący dokonuje się chrztu przez trzykrotne zanurzenie w wodzie chrzcielnej. Już od starożytności może on być także udzielany przez trzykrotne polanie wodą głowy kandydata.
Trzykrotnemu polaniu wodą towarzyszą słowa szafarza:
„N., ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.
C. Namaszczenie krzyżmem.
– Namaszczenie krzyżmem świętym, wonnym olejem poświęconym przez biskupa, oznacza dar Ducha Świętego dla neofity. Stał się on chrześcijaninem, to znaczy „namaszczonym” Duchem Świętym, wszczepionym w Chrystusa, który jest namaszczony jako kapłan, prorok i król.
D. Włożenie białej szaty.
– Biała szata ukazuje, że ochrzczony „przyoblekł się w Chrystusa” (Ga 3,27) i zmartwychwstał z Chrystusem.
E. Zapalenie świecy od paschału.
– Świeca zapalona od paschału oznacza, że Chrystus oświecił neofitę i że ochrzczeni są w Chrystusie „światłem świata” (Mt 5,14).
F. Uroczyste błogosławieństwo kończy obrzęd udzielania chrztu.